Weekend week 1

De dagen na mijn aankomst bestonden uit het verkennen van de buurt en het proberen te ondervinden welke mensen in het hostel ook behoorden tot de toekomstige vrijwilligers van AIESEC. De buurt waarin het hostel (hostales Chapiner) gelegen is schijnt niet de beste buurt te zijn. Op dag 2 moest ik echter toch re-de-lijk nodig de stad induiken. In mijn handbagage droeg ik letterlijk letterlijk niks anders dan wat Zweedse puzzelboeken, 'Honderd jaar eenzaamheid' en een polaroidcamera. Dat betekende ook dat mijn wereldstekker zich in Toronto bevond en dus moest ik achter een connector aan om niet helemaal verdwaald te raken in een zwart gat. Ik piepte Miguel (Colombiaan van AIESEC waarmee ik contact had voordat ik hier kwam) op om me aan het een en ander te helpen en zodoende at ik in de big city mijn eerste empanada (is echt goeie) en kreeg ik een lesje 'hoe neem ik een bus in Bogotà en hoe gaan ze'. Aangezien het niet mijn grootste wens was om tijdens mijn eerste meeting met Miguel strings te kopen liet ik dit nog even zitten. MAAR IK HUNKER(mollerde) ER WEL NAAR. Gelukkig wist ik nog diezelfde middag mijn Mexicaanse kamergenote Sara te strikken voor een beetje shoppings.

Op zaterdag dansdag wisten de Mexicanen - ja, het werder er steeds meer in het hostel - mij de club Theatron in te krijgen. Platgezegd een enorme homobar met 500 (is overdreven, wees niet bang) zalen met in elke zaal een ander genre muziek. Op zondag at ik Tamal en ik vond het goor.

Maandagochtend speelde Mexico tegen Brazilië en om die reden zat ik om half 9 ´s ochtends in een auto richting een restaurant om voetbal te kijken?!?!?!?!? Maar oke, het was leuk. Ik at iets wat ik nooit weer bestel (nacho´s die in een soort water dreven waardoor het nachodrab werd) en daarna zouden we om 11.00 uur in Park Virrey moeten zijn voor een ontmoetingsevenement met alle nieuw aangekomen vrijwilligers van AIESEC. Ik kon bijna niet geloven dat we om 11.15 uur nog op het terras van het restaurant zaten. Om 11.30 uur waren we nog steeds verre van in de buurt van de bestemming maar het leek niemand echt te boeien. Geheel Latijns-Amerika zal wel weten dat om 11.00 uur afspreken om 12.30 beginnen is.

Enfin, eenmaal aangekomen in het eerdergenoemde park beleefde ik mijn AA-ontgroening all over again. Ik werd geblinddoekt, kreeg rare dingen toegediend en moest benoemen wat ik vast had terwijl ik een takje stond te betasten. Ik ging zelfs op m´n knieeën en mocht naderhand lekker evalueren wat ik er allemaal van vond. Op het einde van de rit kregen we in plaats van gore pikante dingen een snoepje en het idee was dat de experience in Colombia hetzelfde zou zijn als de geblinddoekte rit die we zojuist gemaakt hadden. ¨Soms ben je bang, soms heb je het zwaar, soms is het moeilijk, maar uiteindelijk is het allemaal voor een goed doel en houd je er hopelijk een zachtzoete nasmaak aan over¨. Zo. Welkom to the AIESEC world guys. Als kers op de taart mochten we ook nog even drie kwartier in duo´s foto´s maken in het park met wildvreemde mensen. Aangezien ik op mijn eerste paar dagen geen Spaans uit m´n strot kreeg betekende dit dat mijn duo-genoot veel nieuwe mensen heeft leren kennen en ik m,´n fotografie-skills kon uitbreiden. Nou, leuk of niet, nu was ik ECHT klaargestoomd voor mijn aakomende experience hoor!

Op het einde van deze ontzettende rollercoaster van emoties (grap) dacht ik dat het wel slim zou zijn om even na te vragen aan Miguel wanneer ik zou gaan starten met mijn project. Tussen neus en lippen deelde hij mij mede dat ik les zou gaan geven aan drugsverslaafde kinderen. Ik had even niet helemaal door wat ik hoorde, want dít was in ieder geval niet wat in mijn job description stond. Naar mijn idee ging ik lesgeven aan kinderen waarvan de ouders simpelweg het geld niet hadden om ze een goede opleiding te geven. Die vork zat toch even anders in de steel en het klinkt als uit een boek, maar ik was even versuft. Mijn beeld van het project was ineens heel anders en ik stond me daar een partijtje onveilig en super Europees te voelen in een park op maandagmiddag. Klaargestoomd voor de experience? Ik was ineens niet meer zo heel zeker.